چرا استرس می گیریم؟

زمانی که ما مشکلی یا کاری داریم که برای ما مهم است، ولی هیچ کاری برای رسیدگی و حل آن انجام ندهیم، به وجود می آید. استرس واکنش ذهن و بدن ما به مسائل هست که به خود بیاییم و برای حل آن ها چاره ای بیاندیشیم. در واقع سیستم هشدار است، که ما را از نتیجه ی بد آینده مطلع می کند و به ما می گوید اگه نمی خواهی دچار آن نتیجه ی بد بشوی، باید برای حل مشکل فعلی کاری کنی و چاره ای بیاندیشی.

مثلا ما زمانی که امتحان مهمی داریم، ولی برای قبولی در آن امتحان هیچ کاری انجام نمی دهیم، آن موقع است که استرس می گیریم.
یا زمانی که در کودکی لیوانی را به اشتباه می شکستیم. آنگاه استرس می گرفتیم، در واقع ذهن ما به ما هشدار می داد که اتفاق بدی در انتظار ماست و پدر و مادر ما احتمال ما را سرزنش می کنند.
و یا زمانی که به کوه نوردی می رویم و از بالای کوه به پایین نگاه می کنیم، استرس و ترسی به ما وارد می شود، که به ما هشدار می دهد، مواظب خودت باش که اتفاقی برایت نیافتد. ‌

در همه ی مثال های بالا متوجه می شویم که استرس یک سیستم دفاعی و هشدار در ذهن و ناخودآگاه ماست که ما را از اتفاق بد آینده مطلع می کند. اغلب به این خاطر هست که ما یکبار آن موقعیت را تجربه کرده ایم و از نتايج بد آن آگاه شده ایم، به همین دلیل آن اتفاق بد در ناخودآگاه ما ذخیره شده و زمانی که در شرایط مشابه گذشته قرار بگیریم و کاری برای حل و مقابله با ان وضعیت انجام ندهیم. به ما هشدار می دهد که مواظب نتیجه ی بد آینده باش.
اگر در هنگام مواجهه با مسائل و موقعیت ها، هر کاری که در توان ما است انجام دهیم. آن گاه دچار استرس نمی شویم، چون به ذهن و ناخودآگاه خود گفته ایم که هر کاری که می توانستم انجام دهم را انجام داده ام. برای مثال، اگر در زمانی امتحان داریم، تمام تلاش خود را کنیم که آن امتحان را قبول شویم ولی باز هم می دانیم که امتحان سخت است و نتیجه ی مورد دلخواه خود را نمی گیریم. آن موقع استرس نمی گیریم. چون تمام تلاش خود را کرده ایم و به ذهن و ناخودآگاه خود نشان داده ایم که دیگر کاری برای انجام دادن نداریم و از تمام توان و زمان خود برای حل آن مسئله استفاده کرده ایم.

بیشتر اوقات که نتیجه ی خوبی می گیریم و مطمئنیم که خدا به ما کمک کرده تا آن مسئله را حل کنیم در چنین جایی هست. یعنی تمام تلاش خود را کرده ایم و دیگر کاری به جز درخواست از خدا نداریم. به همین دلیل احساس درخواست ما از خدا واقعی و خالصانه است و با تمام وجود درخواست می کنیم.

بهترین راه مقابله با استرس چیست؟

به نظرم بهترین و منطقی ترین راه مقابله با استرس این است که هميشه مسائل خود را تحلیل کنیم که آیا نتیجه ی خوب یا بد این مسئله برای ما مهم است؟ اگر مهم است تا چه حد؟

قطعا موردی که در جواب به این سوال ها به ما کمک می کند، خودشناسی هست. زمانی که خود خوب را می شناسیم، خیلی زود متوجه می شویم که آیا این مسئله برای ما مهم است یا نه، اصلا در مسیر رسیدن به اهداف زندگی ما قرار دارد یا نه؟

اهداف اصلی زندگی خود را وقتی می توانيم، تشخيص دهیم که به خودشناسی رسیده ایم، در غیر این صورت اهداف پیش‌فرض داریم و از مسیر پیش‌فرض دیگران داریم حرکت و زندگی می کنیم. که به ما آسیب زیادی می زند.
بعد از این که تشخيص دادیم، آن مسئله برای ما مهم است، باید تمام تلاش خود را برای حل آن انجام دهیم. آن گاه ذهن و ناخودآگاه ما احساس امنیت می کند و پیام هشدار به صورت استرس برای ما نمی فرستد.