خواست خدا چیست؟

خیلی ها وقتی درخواستی از خدا دارن، این شکلی بیان می کنن که خدایا اگه خوبه برام اتفاق بیافته و سر راهم قرارش بده. انگار که خدا واسطه ی ما تصمیم می‌گیره و خوب و بد رو برای ما تشخیص می ده و اون اتفاقی که خوبه رو و به صلاح ماست، برای ما رقم می زنه.

این افراد کلا برداشت شون از خدا اشتباهست و تنبلی و کم کاری خودشون رو می ندازن گردن خدا، با این طرز تفکر که خدا برای ما نخواست یا حتما اگه نشد خیریتی توش بود.
اینو بدونین ما تو این دنیا به هر چیزی که می خوایم می تونیم برسیم و اگه رسیدن به بعضی خواسته ها برامون مشکل می شه، این به خاطر باور های اشتباه ماست.
مثلا بعضی ها هستن که چند بار برای خرید ماشین تلاش می کنن و نمی تونن ماشین بخرن. میان برای توجیه این مشکل شون می گن که حتما خیریتی توش بوده و خدا می خواسته ماشین نخرم، احتمالا با ماشين تصادف می کنم و اتفاقی برام می افته. در حالی که نمیان بگن به اندازه ی تلاش نکردیم و نتونستیم پولش رو جور کنیم، یا باور های اشتباهی داشتیم از این که اگه ماشین بخریم تصادف می کنیم یا ماشین داشتن بده و به سلامتی ما آسیب می زنه و باور هایی مثل این ها.

خدا کاری به ما نداره و برای ما نه خوبی می خواد و نه بدی. خدا کاری نمی کنه که اختیاری از خودمون نداشته باشیم. خدا اختیار رو بهمون در تمامی جنبه های زندگی بهمون داده، تا بعدا بهونه ای نداشته باشیم. که مثلا بعدا نگیم خدایا من می خواستم فلان کار رو کنم ولی تو نذاشتی. خدا دوست داره همه مون انسان های خوبی باشیم و موفق و ثروتمند باشیم ولی به خاطر این دوست داشتن هیچ وقت اختیار رو ازمون نمی گیره.

تعریف کوتاهی درباره ی خدا:

خدا رو متاسفانه خیلی از ما ها با ویژگی های انسانی تصور می کنیم. مثلا فکر می کنیم که خدا مثل انسان ها احساسی هست یا عصبی و خشمگين می شه، مثل ما انسان ها فکر می کنه و تصمیم گیری می کنه. متاسفانه همین طرز فکر خودش شرک هست از نظر من، چون خدا رو اشتباهی توصیف کردیم. شرک فقط این نیست که ما دو یا چند خدا در نظر بگیریم. همین که فکر می کنیم، یکتا پرستیم ولی خدا رو توانا و بخشنده ندونیم، این خودش شرک هست.

اگه بخوایم خدا رو درست تعریف کنیم و به خدای درستی ایمان داشته باشیم. باید خدا رو سر منشا حیات و هستی، خوبی ها، پاکی ها و هر چیز خوب در این دنیا بدونیم تا به راه درست هدایت بشیم. راه خدا چیزی جز خوبی ها و پاکی ها نیست.

خدا مثل ما انسان ها نیست که وقتی ازش درخواستی کنیم، احساساتی بشه یا دلش رحم بیاد. خدا این دنیا رو با قوانينی آفریده که برای همه چیز و همه کس یکسانه. خدا این دنیا رو سیستمی آفریده، اگه ما توی این سیستم درست رفتار کنیم و به چیز های خوب و زیبا توجه کنیم، خوبی می بینیم و اگه توی این سیستم بد رفتار کنیم و به بدی ها و نا زیبایی ها توجه کنیم، بدی می بینیم.
بعدا اگه بخواین توضیح کامل تری در مورد خدا و این جهان هستی میارم.

پس با توجه به توضیحاتی که تا الان دادم، نتیجه می گیریم درخواست های ما به این صورت که خدایا اگه فلان کار به صلاح من هست اتفاق بیافته و اگر به ضرر من هست، برام اتفاق نیافته، کاملا اشتباهه و فقط داریم خودمون رو گول می زنیم و می خوایم نتیجه ی کم کاری و تلاش نکردن خودمون رو بندازیم گردن خدا، که خدا برای ما خواست یا نخواست.

همه چیز دست ماست و به هر هدفی که بخوایم می تونیم برسیم. پس اگه می خوایم بدونیم و متوجه بشیم که واقعا کاری و هدفی به صلاح ماست یا نه! باید خودمون رو بیشتر بشناسیم. اون موقع می تونیم تشخيص بدیم با توجه به شناختی که از خودمون داریم، آیا مسیر و هدفی که انتخاب کردیم، به نفع و صلاح ماست یا خیر. و بعد از تصمیم گیری باید با قدرت جلو بریم و برای رسیدن به هدفمون تلاش کنیم و حالا که راه و هدف درست رو تشخیص دادیم و خیالمون راحته، سریع تر می تونیم به هدف مون برسیم.